SALAH SANGKA
Di hiji sakola favorit, aya tilu urang siswa populer anu disegani. Maranéhanana nyaéta Corry, Ririn, sarta Venny anu biasa meunangkeun naon ogé kalawan duit. Tapi aya ogé golongan kadua, anu diwangun ti Nurul, Budi, sarta Haris. Maranéhanana singer, tapi tergolong siswa kurang sanggup ku kituna mindeng diremehkan ku Corry, Ririn, sarta Venny.
Hiji poé, Corry, Ririn, sarta Venny rék indit ka kantin pikeun ngeusian beuteung maranéhanana anu lapar. Corry henteu junun manggihan duitna anu seingatna disimpen di tas.
Ririn : “Cor, Ven, urang ka kantin yuk!”
Venny : ”Hayu, beuteung kuring geus lapar pisan!”
Corry : (bari mukaan tasna)”Kuring ogé”
(Ririn sarta Venny leumpang babarengan ninggalkeun kelas)
Corry : (satengah ceuceuleuweungan) ”Éh, tunggu!”
Venny : ”Naha, Cor?”
(Ririn sarta Venny malik ka arah Corry)
Corry : ”Duit kuring leungit yeuh! Maranéh nempo teu?”
Ririn : ”Hah? sabaraha? Coba pariksa deui, meureun waé nyeulap”
Corry : ”Mustahil, Rin. Kuring masih inget tadi nyimpen duit éta di dieu”
(nunjuk bagean hareup tasnya)
Ririn : ”Hmmmm...leuheung garadah waé kabéh tas, Cor!”
Venny : ”Antosan, garadah manéhna engké waé wayah kabéhanana atos di jero kelas,
pan teu ngeunah sarua anu séjén, Cor”
Corry : ”Nya entos lah”
Ririn : ”Leuheung ayna urang ka kantin, kajeun kuring anu traktir!”
(metot leungeun Corry sarta Venny kaluar kelas)
(Kabéh siswa geus aya di jero kelas)
Ririn : ”Rérencangan aya anu ningali duit Corry teu?”
Haris : ”Sabaraha duitna?”
Corry : ”15 rébu, terang teu?”
Haris : (godeug)
Ririn : ”Enya atos, garadah waé tas maranéhanana kabéh!”
(Ririn leumpang nuju méja Budi anu keur maca buku sarta langsung
Ngagaledah tasna)
Ririn : ”Yeuh, ieu duitna!” (bari ngacungkeun duit 15 rébu)
Budi : (nyimpen bukuna)”Lain! éta duit anu dibikeun Bapa abi tadi isuk-isuk sarta baris
kugunakan pikeun mayar duit sakola”(ngarebut duit éta ti leungeun Ririn)
Haris : ”Enya, éta duit Budi! Komo tadi isuk-isuk kuring nempo bapana sorangan anu
mikeun duit éta ka Budi!”
Corry : ”Teu nyangka, enya! Jelema anu salila ieu dianggap alus sarta jujur tétéla tiasa
maok duit kuring! Budi, manéh sadar diri atuh! Kurang alus naon kuring ka
manéh!”
Budi : ”Tapi pan.....”
Nurul : ”Manéh teu kaci kitu, Cor! Tacan tangtu Budi anu nyokot duit éta!
Saha nu terang duit éta bener-bener pamasihan bapana!”
Corry : ”Mustahil! kuring yakin éta duit kuring! Mustahil ogé pan, Budi boga duit
saloba ieu!” (ngarebut duit ti leungeun Budi)
Venny : ”Enya atoslah, engké waé masalah ieu dipungkas. Ayeuna pan keur jam
kosong, leuwih hadé manéh nengankeun diri tiheula ka luar kelas. Kuring
henteu milu, enya, daék ngerjakeun PR tiheula! Hehehe..”
(bari ngangkat buku PRNYA)
(Ririn sarta Corry leumpang kaluar kelas)
Haris : ”Toslah, Bud. Teu perlu teuing”
Budi : ”Tapi naha kabéhanana nuduh kuring?”
Nurul : ”Lamun manéh teu salah naha kudu sieun?”
(Venny leumpang nuju méja Budi sarta langsung diuk di palebah Nurul)
Venny : ”Kuring apal saha anu maok duit éta”
Nurul : ”Hah?! saha?!”(satengah ceuceuleuweungan)
Venny : ”Ssstt....Ririn”
Budi : ”Teu kaci nuduh jelema sembarangan, Ven!”
Haris : ”Barinage jigana mustahil Ririn anu nyokot duit éta”
Venny : ”Tapi éta pisan kanyataanana. Kajeun engké kuring anu ngabejaan Corry.
Maranéh henteu perlu panik”
Budi : ”Mangga, hatur nuhunnya, Ven. Manéh daék mantuan alurang”
Venny : (unggeuk sarta balik ka méjana)
(Corry sarta Ririn ngasupan kelas)
Venny : (ceuceuleuweungan kalawan lantang)”Rerencangan, ayeuna waktuna
maranéh apal, saha anu sabenerna nyokot duit Corry! manéhna nyaéta jelema
pangdeukeutna anu pang dipercayana!”
Corry : ”Jadi......manéh,Rin?”(ningaleikeun henteu percaya ka belah Ririn)
Ririn : ”Muhun, Naha?! Arek ambek? Mangga!”
Corry : ”Apes!! salila ieu kuring percaya ka manéh! Tapi naha manéh
Ngahianat, Rin? Naha manéh tega ka kuring?!”
Ririn : ”Manéh anu nyieun kuring robah, Cor! manéh anu mamaksa kuring pikeun
Nuturkkeun gaya hirup anjeun! Kuring nyerihate, Cor!”
Budi : ”Toslah .....naha jadi maranéh anu paraséa? Hampura waé, Cor. Kuring terang
kaayaan duit Ririn keur hésé, kamari kuring nempo manéhna ngadaptar
beasiswa pikeun anak kurang mampu”
Corry : ”Tapi.....manéh bet teu kungsi nyarita, Rin?”
Ririn : ”Muhun, Emang kuring anu salah. Hampura kuring, kuring teu kungsi nyarita ka
manéh, alatan kuring teu daék ngagawekeun manéh, Cor”
Corry : (tungkul)
Nurul : ”hampura waé, Cor. Pan manéhna tos jujur”
Venny : ”Muhun, teu sakuduna urang paraséa jiga kieu”
Corry : ”Muhun, Rin. Hampura kuring ogé, enya. Iraha-iraha dui, lamun manéh perlu hiji
hal, carita waé ka kuring, sugan we kuring bisa bantu”
Ririn : (unggeuk)
(Corry sarta Ririn sasalaman)
Nurul : ”Éh, jigana aya anu tinggaleun, da!”
Haris : ”Naon?”
Nurul : ”Aya anu tacan ukeun hampura, tuh!”
Corry : ”Oh Uhun, hampura kuring enya, Bud! kuring salah sangka ka manéh!”
Budi : ”Iya, teu nanaon, Cor. Kuring teu ambek bet sarua maranéh kabéh!”
Venny : ”Enya muhun atuh ....Budi mustahil ambek sarua Corry, pan maranéh kabéh terang
lamun Budi reureunceupan aya hiji hal sarua Corry..”
Ririn, Haris,
Nurul, Venny : ”CIEEE!!!”
0 komentar:
Posting Komentar